มูซาชิ คัมภีร์ 5 ห่วง [ตอน4] บทแห่งความว่างเปล่า

[AdminAdmin]

บทแห่งความว่าง
บทแห่งความว่างซึ่งหมายถึง การไม่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด สรรพสิ่งล้วนต่อเนื่องตามกันเป็นหลักของการไม่ยึดติดในหลักการที่สุดแล้ววิถีแห่งกลยุทธ์จึงเป็นวิถีแห่งธรรมชาติ เมื่อเข้าใจพลังแห่งธรรมชาติก็จะรู้ถึงจังหวะและสถานการณ์ มีปฏิกิริยาตอบโต้เป็นธรรมชาติ

เนื้อหาในบทนี้จึงกล่าวถึงหนทางไปสู่วิถีที่ว่า “ความว่าง” ก็คือ “ความไม่มี”
การจะเข้าถึง “ความว่าง” ได้ต้องรับรู้ได้ถึง “ความไม่มี”
ซึ่งมีเพียงหนทางของการรับรู้ถึง “ความมี” เท่านั้น
จึงจะสามารถแบ่งแยกและรับรู้ได้ถึง “ความไม่มี”

หลายคนอาจเข้าใจว่า “ความไม่รู้” คือ “ความว่าง” ซึ่งเป็นความเข้าใจที่ผิดพลาดอย่างยิ่งเพราะ “ความไม่รู้” ไม่ใช่ความว่างที่แท้ หากแต่เป็นเพียง “อวิชชา” หรือภาพมายา

วิถีแห่งกลยุทธ์ก็เช่นกันมีผู้ที่หลงคิดว่าความไม่เข้าใจในกลยุทธ์คือ “ความว่าง” ย่อมเป็นความคิดเห็นที่ผิดพลาด เพราะสิ่งนั้นไม่ใช่ “ความว่าง” ที่แท้ การเข้าถึงวิถี แห่งกลยุทธ์ได้ จะต้องอาศัยการอุทิศตนเข้าฝึกฝนทุ่มเทให้กับการยุทธ์ด้วยจิตวิญญาณที่แน่วแน่สั่งสมจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ขัดเกลาสมาธิและจิตใจอย่างสม่ำเสมอ ลับประสาทให้แหลมคมทั้งการรับรู้ภายในและการมองเห็นภายนอกเมื่อจิตวิญญาณโผล่พ้นจากเมฆหมอกแห่งมายา จึงบรรลุได้ถึง “ความว่าง” ที่แท้

เมื่อตระหนักได้ถึง “ความว่าง” ที่แท้ ไม่ว่าจะด้วยหนทางแห่งพุทธหรือการรู้แจ้งด้วยตนก็จะคิดได้ถึงสรรพสิ่งที่ถูกต้องเที่ยงแท้ แต่ถ้าสรรพสิ่งเดียวกันถูกพิจารณาด้วยมุมมองเพียงด้านใดด้านหนึ่ง สรรพสิ่งนั้นก็จะปรากฎได้หลายรูปแบบซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นรูปแบบที่ผิดเพี้ยนไปจากความจริงแท้



แนวการใช้ชีวิตที่ " มุซาชิ " เขียนเพื่อมอบเป็นมรดกให้ลูกศิษย์ เจ็ดวันก่อนเสียชีวิต เรียกว่า
วิถีที่เด็ดเดี่ยวแม้โดดเดี่ยว
1.อย่าใช้ชีวิตขัดกับคุณธรรมของชาวโลก
2.ไม่แสวงหาความสุข สบาย สำราญใส่ตัว
3.ไม่คลั่งไค้ลยึดติดทุกสิ่ง
4.ไม่โลภ ชั่วชีวิต
5.ไม่เสียใจในเรื่องที่ล่วงเลย
6.ไม่อิจฉาริษายาผู้อื่น
7.ไม่เสียใจกับการพลัดพราก
8.ไม่ให้รักชายหญิงมารบกวนใจ
9.ทำงานหนักเอาเบาสู้ ไม่เลือกแต่งานสบาย
10.ไม่คิดสร้างบ้านหลังโต
11. ไม่แสวงแต่อาหารเลิศรส
12. ไม่สะสมของเก่า
13. ไม่มีความเกลียดชังในใจ
14. ไม่เสียดายชีวิต ถ้าต้องสละเพื่อมรรค
15. ไม่ฟ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย ในปัจจัยสี่
16. ไม่สะสมเพชรนิลจินดา
17. เคารพพระพุทธเจ้า เทพเจ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ ไม่ได้คิดอ้อนวอนขอให้ท่านช่วย
18. ไม่เคยห่างจากมรรคาของนักรบ

หลักการคือ....
1. ไม่ถูกความคิดเก่า ค่านิยมเก่าและประเพณีที่คร่ำครึครอบงำ
2. ไม่ขายวิชาเพื่อการพาณิชย์
3. แม้ยามสงบก็หมั่นลับเขี้ยวเล็บเอาไว้เสมอ
4. จิตใจมิใช่สิ่งที่ฝึกฝนได้ด้วยตำรา แต่จะต้องฝึกฝนโดยผ่านการต่อสู้จริง ๆ โดยผ่านการปฏิบัติที่เป็นจริง
5. "การเมือง" คือวิทยายุทธ์ของการต่อสู้แบบรวมหมู่
6. หลักการต่อสู้ที่เอาชนะปัจเจกได้ย่อมสามารถประยุกต์ใช้กับการต่อสู้เพื่อเอาชนะคนหมู่มากได้
7. จงใช้อาวุธทุกชนิดที่มีอยู่ทั้งหมดในการต่อสู้
8. จะต้องสำเหนียกให้ดีว่า อาวุธที่ตนเองมีอยู่คืออะไร
9. ไม่ยึดติดกับการใช้อาวุธประเภทเดียว
10. จงมีจิตใจที่หนักแน่น ราบเรียบ ไม่หวั่นไหวโดยง่าย จิตใจเช่นนี้จะได้มาจากการฝึกฝนเท่านั้น ไม่อาจเกิดขึ้นเองได้เป็นอันขาด
11. การลำเอียงเข้าข้างตัวเอง เป็นอุปสรรคของการพัฒนาจิตใจ
12. พยายามรักษาความคึกคัก และ กระตือรือร้นในชีวิตประจำวันเอาไว้ตลอดเวลา
13. ไม่ติดกับ "กระบวนท่า" หรือ "สามัญสำนึก" ที่ตัวเองมีอยู่
14. มีกระบวนท่าก็เหมือนไม่มี ยามมีกระบวนท่าก็คือยามไม่เคลื่อนไหว
15. อ่านคู่ต่อสู้ให้ออก มองให้เห็นด้วยธาตุแท้ของเขาให้ได้
16. หัดวางตัวเองให้อยู่ในฐานะของคู่ต่อสู้
17. "ศัตรู" มักอยู่ในพวกเดียวกันเอง
18. ศัตรูเป็นสิ่งไม่ถาวร เพราะศัตรูคือความสัมพันธ์ที่เกี่ยวโยงกับสถานที่เวลา และผู้คน ซึ่งเป็นเงื่อนไขที่เปลี่ยนแปลงได้
19. ก้าวแรกของชัยชนะอยู่ที่การขจัดเงื่อนไขของการเป็นศัตรู
20. สร้างความหวั่นไหวให้กับจิตใจของคู่ต่อสู้
21. แสวงหาวิธีที่จะเปล่งพลังและศักยาภาพของตัวเองออกมาได้จนถึงขีดสูงสุด
22. เป้าหมายคือสิ่งที่ตัวเองสามารถบรรลุได้
23. จงอย่ากลัวการมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว
24. การฝึกฝนตนเองนี้ไม่มีที่สิ้นสุดและสุดท้าย
25. จงต่อสู้เมื่อคิดว่าจะชนะ

ถ้าสนใจเนื้อหาเรื่องคัมภีร์ 5 ห่วง มากกว่านี้ลองหาหนังสือมาอ่านดูนะคะ ^^
{เนื้อเรื่องที่มีเนื้อหาใกล้เคียงกัน :: วิถีแห่ง "ซามูไร" วิถีแห่งนักรบ "บูชิโด" :: }

https://swhappinessss.blogspot.com/2013/01/5.html